شهر هوشمند یعنی چه؟

در این مقاله، به معرفی مفهوم شهر هوشمند خواهیم پرداخت. شهرهای هوشمند شهرهای پیشرفته‌ای هستند که نیازهای امروزی شهروندان را برآورده می‌کنند، درحالی‌که این امکان را به نسل‌های آینده می‌دهند تا در صورت تغییر نیازها یا مواجهه با نیازهای جدید، بدون هیچ مشکلی، به طراحی مجدد آن بپردازند.

شهرسازی در تاریخ جهانی

قبل از هر صحبتی در مورد آینده، بهتر است که ابتدا به گذشته نگاهی بیندازیم. داستان توسعه انسانی و شهرنشینی کاملاً درهم‌تنیده است.از زمانی که زندگی انسان‌ها از اجتماعات کوچک در طبیعت به جوامع عظیم و انباشته در کلان‌شهرهای فولادی تغییر شکل داد، شاهد افزایش امید به زندگی، دسترسی بهتر به دانش و افزایش ارتباطات جهانی هستیم.شهرها همواره مرکز رشد فناوری بوده‌اند. آن‌ها شاهد تلاش‌های گسترده بشر برای رفع مصائب اصلی زندگی انسان‌ها بودند. از معابد شهر باستانی اور و مزارع شهر ماچو پیچو گرفته تا مراکز انکولوژی در هیوستونِ تگزاس و شورای حقوق بشر در ژنوِ سوئیس.

نوع بشر مزایای زندگی شهری را به‌خوبی شناخته است. امروزه سرعت مهاجرت از زمین‌های بی حدوحصر روستایی به آسمان‌خراش‌های فلزی شهرها بسیار زیاد شده است. بانک جهانی گزارش داده است که در سال ۲۰۱۷، ۵۴ درصد از جمعیت جهان شهرنشین بوده‌اند. این یعنی بیش از چهار میلیارد نفر! در “کشورهای توسعه‌یافته” که در مرکز اقتصاد جهانی قرار دارند، این تعداد بسیار بیشتر است (میانگین آمریکای شمالی ۸۲ درصد است). در حال حاضر هر هفته بیش از ۱٫۳ میلیون نفر به شهرها مهاجرت می‌کنند، طبق گزارش سازمان ملل متحد تا سال ۲۰۵۰ درصد جهانی انسان‌هایی که در مناطق شهری ساکن می‌شوند به ۶۸ درصد یا ۶٫۳ میلیارد نفر خواهد رسید.

جهان تحت‌فشار

بر هیچ‌کس پوشیده نیست که تبدیل جوامع انسانی به جوامع کاملاً شهری و فنّاورانه، باعث بروز بسیاری از مشکلات به‌ظاهر غیرقابل‌حل شده است. علیرغم انباشت اکثر استعدادهای جهانی و فعالیت‌های اقتصادی در یک محدوده جغرافیایی، همچنان با چالش‌های زیادی نسبت به گذشته روبرو هستیم.

افزایش سریع جمعیت شهری فشار زیادی را بر زیرساخت‌های جهانی وارد کرده است. شهرهای مدرن غالباً در شبکه‌های فناوری اجرا می‌شوند که نیاز به هزینه‌ سرمایه کلانی برای تأمین برق یا ارتباطات اینترنتی دارند.

مدیران شهرداری، به‌عنوان‌مثال، مسئولان حمل‌و‌نقل عمومی و انتقال آب، سیستم‌های تحت مدیریت خود را با هزینه‌های بسیار زیادی نگهداری می‌کنند. آن‌ها می‌توانند بودجه محدودی را به مبارزه با آتش‌سوزی اختصاص دهند که می‌تواند گامی به‌سوی تعمیرات اساسی و ساختاری باشد. حل مشکلات این سیستم‌ها نیاز به توجه ویژه‌ای دارد. ساختمان‌سازی هرروز گران‌قیمت‌تر می‌شود. شبکه‌های انتقال برق قدیمی شده است. آن‌ها همیشه در معرض خاموشی‌های به‌ظاهر غیرقابل‌کنترل و به‌طور بالقوه فاجعه‌بار هستند.

انتشار گازهای گلخانه‌ای و سایر چالش‌های زیست‌محیطی ناشی از اتکای روزافزون ما به منابع آلاینده انرژی، منجر به ایجاد طبقه‌ای از مهاجران بر اثر شرایط آب و هوایی شده است. این مهاجران معمولاً توسط شهرهای بزرگ جذب می‌شوند و این یعنی افزایش تقاضا برای برق و ایجاد فشار بیشتر در سیستم‌های زیست‌محیطی و شهری.

مجموعه مشکلاتی که شهرنشینی‌های مدرن با آن روبرو هستند، باعث ایجاد دسته جدیدی از راه‌حل‌ها شده است. سیستمی که از طریق آن پاسخگویی به نیازهای مردم با استفاده از راه‌حل‌هایی است که از نظر زیست‌محیطی، اقتصادی و اجتماعی با طبیعت انسانی سازگارتر است. به این سیستم “شهر هوشمند” می‌گویند. این طبقه جدید از رویکردها و فناوری‌ها یک شاهراه بسیار موردنیاز برای شهرها و جهان ما را فراهم می‌کند.

شهر هوشمند چیست؟

شهر هوشمند را به‌عنوان “شهری که دارای فناوری دیجیتالی در تمام کارکردهای شهر است” تعریف می‌کنند. این تعریف باوجود سادگی، کامل نیست. فناوری فقط یکی از مواردی است که ما از طریق آن شهرهای هوشمند را می‌سازیم، ولی تنها دلیل هوشمند بودن شهرها نیست. پس یک شهر هوشمند چیست؟ چه چیزی باعث می‌شود که یک شهر واقعاً “هوشمند” شود؟

هدف شهر هوشمند پایداری (زیست‌محیطی، اقتصادی و فرهنگی) است. تعریف شهر هوشمند پایدار (بر اساس اسناد سازمان ملل در سال ۱۹۸۷ که به‌عنوان گزارش بروندلند شناخته می‌شود)، بدین‌صورت است: “«شهرهای هوشمند» تحولات [شهری] هستند که نیازهای حال را برآورده می‌کنند بدون اینکه توانایی نسل‌های آینده را در تأمین نیازهای خودشان به خطر بیندازند. “

مقایسه شهر هوشمند با بدن انسان

اگر شهر هوشمند را به یک بدن انسانی تشبیه کنیم، آنگاه می‌توان گفت فناوری، سیستم عصبی آن است، که ضمن ماژولار کردن منابع فیزیکی و فکری طولانی‌مدت، با دریافت اطلاعات، به نیازهای فعلی ما واکنش نشان می‌دهد. سیستم عصبی شهر هوشمند نیاز به ورودی‌هایی که از طریق حسگرها دریافت می‌کند، دارد. اینترنت اشیا (IoT) چشم، بینی و گوش‌های شهر را تشکیل می‌دهد، درحالی‌که الیاف عصبی آن از ICT (فناوری اطلاعات و ارتباطات) تشکیل شده است.

علاوه‌بر‌آن، شهر هوشمند نمی‌تواند فقط با سیستم‌های زیرساختی مانند سنسورها و شبکه‌های ارتباطی کار کند. انسان نیاز به یک منبع تغذیه‌ای دارد که در بدن گردش می‌کند. منبع تغذیه شهر هوشمند، داده‌ها هستند. اگرچه خون و نورون‌ها از نظر عملکردی مهم هستند، آنچه واقعاً شهرهای هوشمند را از شهرهای معمولی جدا می‌کند، قدرت یادگیری آن‌هاست.

البته برخی از این فرایندها قبلاً نیز در شهرها وجود داشتند، اما برای اولین بار در تاریخ، رهبران دنیا خواستار نفوذ فناوری به تمام لایه‌های زندگی شهری شده‌اند. به‌زودی فناوری‌های در دسترسی خواهیم داشت که از WiFi عمومی و مدیریت پسماند گرفته تا رأی‌گیری آنلاین و مسیریابی خودکار در ترافیک را در اختیار ما خواهند گذاشت.

هرچه سنسورها همه‌گیرتر شوند و داده‌های بیشتری جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل شوند، درک دقیق‌تری از نیازهای شهری به دست خواهد آمد. برای درک بهتر نیازها، می‌توان با طراحان شهری همکاری کرد. علاوه‌براین، مدیران و تکنسین‌ها می‌توانند سیستم‌های ریسپانسیوی را طراحی کنند که به‌طور خودکار با نیازهای ویژه شهروندان بدون نظارت مداوم تنظیم شود، در این صورت هم هزینه‌ها و هم خطاهای انسانی کاهش می‌یابد. ازآنجاکه نیازهای شهری در طول قرن‌ها، سال‌ها و حتی ساعت‌ها تغییر می‌کند، زیرساخت‌های ماژولار شهر مانند یک ارگانیسم هوشمند به‌طور دینامیکی خود را با تغییرات هماهنگ می‌کند و بدون اتلاف منابع دقیقاً آنچه را که نیاز است، فراهم می‌کند.

برخی نگران این هستند که همه این فناوری‌ها، داده‌ها و اتوماسیون بدان معنی است که ساکنین شهرها به سمت سبک‌ زندگی برنامه‌نویسی‌شده در حال حرکت هستند، بااین‌حال، این هدفِ یک شهر هوشمند ایده‌آل نیست. هدف این است که به تجزیه، تحلیل و پاسخ یکپارچه به مشکلاتی که بر زندگی روزمره ما تأثیر می‌گذارند، بپردازیم تا شرایط زندگی بهتری برای همه شهروندان ایجاد شود؛ چه اینکه شادتر و سالم‌تر باشند یا در ارتباط‌تر، فعال‌تر، خلاق‌تر و آگاه‌تر شوند.

نکته اصلی این است که شهر می‌تواند هوشمندانه پاسخگوی نیازهای متغیر باشد، بنابراین معیارهای دقیقی که “بهتر” را تشکیل می‌دهند، انعطاف‌پذیر خواهند ماند. شهرهای هوشمند باعث می‌شوند تا افراد، بیشتر مزایای اصلی زندگی با کیفیت بالا را تجربه کنند، بدون اینکه با طراحی بد یا ناآگاهانه دچار مشکل شوند. هدف آن‌ها این است که با استفاده از اهرم‌های فناوری، شرایط شهرها را برای زندگی انسان‌ها مطلوب‌تر کنند.

بستر اینترنت اشیا لینکپ و شهر هوشمند

همان‌طور که پیش‌تر نیز گفته شد، بستر اینترنت اشیا لینکپ قابلیت استفاده در “شهر هوشمند” و “پایانه‌های کاری و صنعتی هوشمند” را داراست. درصورتی‌که تمایل به کسب اطلاعات بیشتر در مورد آن دارید، به صفحه بستر اینترنت اشیا لینکپ مراجعه کرده و یا از طریق صفحه مشاوره رایگان با کارشناسان ما در ارتباط باشید.

توجه: استفاده از این مطلب تنها با ذکر منبع (وب‌سایت لینکپ) بلامانع است.

منبع:

https://www.iotforall.com/what-is-smart-city/